روابط عوامل بافتی (خانواده، مدرسه، گروه همسالان) و هویت با رفتار مشکل آفرین در دانش آموزان پایه دوم راهنمایی شهر تهران: الگویابی معادله ساختاری

روابط عوامل بافتی (خانواده مدرسه گروه همسالان ) هویت شخصی و رفتار مشکل آفرینی برونی سازی شده در 613 دانش آموزان (314 دختر 299 پسر) پایه دوم راهنمایی (12-13 سال) شهر تهران و مراقبان اصلی شان عمدتا مادران ) در قالب یک الگو با روش الگویابی معادلیه ساختاری آزمون شد. کنش وری خانوادگی (گزارش والد نوجوان) براساس واکدگری مثبت دل مشغولی والدین در مورد زندگی نوجوان ارتباط والد-نوجوان و حمایت خانواده در قالب دو متغیر پنهان کنش وری مدرسه(گزارش نوجوان ) برحسب پیوند با مدرسه و حمایت معلم در قالب یک متغیر پنهان گروه همسالان (گزارش نوجوان ) براساس حمایت همسال در قالب یک متغیر پنهان هویت شخصی بر اساس دو عامل انسجام هویت و سردرگمی هویت(گزارش نوجوان) و رفتار مشکل افرین برونی سازی شده بر حسب رفتار پرخاشگرانه رفتار ضد قانون و مشکلات توجه (گزارش نوجوان) و رفتار پرخاشگرانه و رفتار ضد قانون (گزاش والد ) در قالب یک متغیر پنهان عملیاتی گردیدند و در الگو وارد شدند. نتایج نشان دادند که کنش وردی خانوادگی (گزارش نوجوان) به طور مستسقیم و غیر مستقیم ا خلال سردرگمی هویت بر رفتار مشکل آفرین تاثیر دارد، یعنی سردرگمی هویت، به طور نسبی رابطه بین کنش وری خانوادگی و رفتار مشکل افرین را واسطه گری می کند. الگوهای معادله ساختاری مبین آن بودند که متغیرهای هویت شخصی ( سردرگمی هویت و انسجام هویت) 30 درصد کل رابطه بین ادراک نوجوان از کنش وری خانوادگی و سطوح اشتغال آنها به رفتار های مشکل افرین را تبین می کنند. براساس نتایج این پژوهش کنش وری مدرسه به طور مستقیم بر رفتار مشکل افرین تاثیر داشت اما چنین تاثیری در مورد حمایت همسال یافت نشد . همچنین با آزمون یک فرض جدید و نتایج به دست آمده از پژوهش در قالب الگوی دیگر اشکار شدکه تاثیر گروه همسال به طور غیر مستقیم از خلال کنش وری خانوادگی است. اگر چه این پژوهش از نوع مقطعی بود و نمی توانست دقیقا به روندهای تحولی بپرداز یافته ها مطرح ساختند که عوامل بافتی و درون شخصی باهم در هدایت نوجوانان به سمت رفتار مشکل آفرین برونی سازی شده یا دور شدن آنها از چنین رفتارهایی نقش مهمی دارند. در نهایت در مورد مضامین پژوهش بحث مشد.